Na al die weken begin ik nu toch wel naar huis te verlangen. Vandaag weer een gewone werkdag die veel energie kostte maar beperkt resultaat opleverde. Het blijft een strijd hier.
Hoewel mij steeds wordt verzekerd dat men wil dat ik blijf, heb ik zelf nog steeds twijfels over het nut. Maar wie ben ik om hun oordeel te negeren.
Krijg lieve mails uit Nederland en dat maakt het niet makkelijker. Nog anderhalve werk-week en dan hoop ik toch te reizen. Vooralsnog geen bevestiging (na 3 dagen) over het omboeken van de terugvlucht. Kan dus nog steeds niets definitiefs zeggen.