Ron en Marianne op reis View Article

Gisteravond begon het plotseling te gieten van de regen. Niet erg want we waren niet van plan om nog ergens naar toe te gaan. Ook lekker om te slapen met het getik op de camper. Helaas giet het ’s morgens ook nog. We mogen natuurlijk niet klagen want dit is de pas de tweede dag dat wij regen hebben van alle dagen dat we nu in Canada zijn. We zijn naar het dorpje Lake Louise gereden (3km) om te kijken of we ergens konden ontbijten en de twee blogs kunnen plaatsen. Het is echt een piepklein dorp. Er was in ieder geval een heerlijke bakker waar we ontbeten hebben. Stervens druk want alle toeristen die er zijn hadden hetzelfde idee als wij. Het internet bij de bakker geeft gelijk aan dat het geen veilige omgeving is. Dan maar naar het postkantoor alwaar Ron voor 5 dollar even gebruik mocht maken van het internet. We kwamen daar nog in gesprek met Leen, een Belgisch meisje wat in haar eentje op vakantie is. Knap als je dit gewoon doet. Gelijk in de kleine supermarkt wat spullen voor pasta gehaald, die we vanavond willen eten.

Hierna in de regen op weg naar het befaamde lake Louise, waarvan gezegd wordt dat geen enkele foto recht kan doen aan de ongeëvenaarde schoonheid van het meer. De eerste buitenlander die het meer zag, was Tom Wilson, een toeleverancier van Canadian Pacific Railways, die hier door een plaatselijke gids naar toe werd gebracht in 1882. De Indianen kenden het meer reeds lang en noemde het het meer van de kleine visjes. Wilson noemde zijn ontdekking Emerald Lake, maar twee jaar later werd het omgedoopt tot Lake Louise naar de dochter van koningin Victoria. Er is in 1890 een hotel gebouwd Chateau Lake Louise met 488 kamers (een volkomen misplaatst gebouw). Dit had een reden; hoe meer bezoekers, hoe stabieler het gebied werd en het zou de kosten van de door de overheid gesteunde Canadian Pacific Railways goedmaken.

Het motto van de vice-president van de spoorweg maatschappij was: ‘het landschap kunnen we niet exporteren, dan importeren we de toeristen’. Lake Louise dankt haar intense (blauwe) kleur aan zeer fijne deeltjes silt, ook wel Rock flour genoemd. Dit absorbeert alle kleuren licht behalve die in het blauwe gebied. De deeltjes komen in de lente en zomer in het meer met het smeltwater van de gletsjers. De overige tijd is het water normaler van kleur. Laat ik je vertellen ook als het regent. We hebben er even staan kijken en het is echt een mooi meer maar zonder de prachtige blauwe kleur die je zo vaak op foto’s ziet is het niet echt indrukwekkend en dat was jammer, maar goed we hebben het gezien.

Na het lake gezien te hebben gingen we op weg naar Banff wat zeker geen lange rit was, ongeveer 60 km. De regen was inmiddels opgehouden. We reden weer dwars door de bergen die nu helemaal omgeven waren met wolken, heel bijzonder om te zien.We hebben besloten dat we aan een beetje rust toe zijn voordat we zaterdag weer terug vliegen en blijven daarom 4 nachten op de camping staan. Hier willen we de omgeving gaan verkennen en een paar wandelingen gaan maken.

Rond 2 uur reden we het stadje Banff binnen en het ziet er erg gezellig uit. De camping was snel gevonden en we kregen een schitterende plek. Om ons heen overal bomen en bergen. Rond de camping ligt een wandelpad deze willen we morgen gaan lopen. Ook het zonnetje schijnt weer. Ongeveer 25 meter van ons vandaan staat een ouder Canadees echtpaar die hun poes aan het uitlaten is. Echt waar. De poes heet Nick en is vanaf dat hij een kitten was gewend om een tuigje om te hebben en aan een lijntje te worden uitgelaten. We hebben een hele tijd met deze mensen staan praten, was leuk. Zij vertelden o.a. Dat zij hier 4 maanden per jaar jaar staan, zij wonen in de buurt van Vancouver. Onder het praten zag Ron opeens een hert op de camping lopen (geen Elk).

Wat ik al eerder zei, Arendsoog. Ik zou het hert nooit gezien hebben, zelfs het echtpaar was verbaasd dat Ron het zo snel zag en zeiden dat hij een scherp zicht had. Het hert was toch al snel 50 meter van ons vandaan. Het fototoestel gepakt, een klein stukje haar richting opgelopen en haar mooi op de foto gezet. Het echtpaar vertelde dat er soms ook coyotes over de camping lopen, wie weet gaan we die ook nog zien.

Het stikt weer van de eekhoorns,nu de rode variant, met een beetje geduld ook van hen leuke foto’s gemaakt.De rest van de middag en avond gelezen, gekookt (de pasta ) en weer gelezen, heerlijk. Oh ja, ik heb me ook nog geamuseerd met het kijken naar het wederom uitlaten van Nick de buurpoes. Geweldig, ze liepen op hun dooie gemak met de poes rond, af en toe sprong hij op een picknick tafel of probeerde achter een eekhoorn aan te gaan. Het heeft niet meer geregend en we hebben vanmiddag weer lekker in het zonnetje buiten gezeten.

2014-09-23 Banff